محمد حنیف اتمر، وزیر خارجه‌ی پیشین افغانستان، حذف زبان ازبیکی از لوحه‌ی دانشگاه جوزجان را نکوهش کرد و خواستار نصب لوحه‌ای با زبان ازبیکی بر سر دروازه‌ی این دانشگاه شد.
او گفت که «بی‌حرمتی و تبعیض» در برابر یکی از زبان‌های ملی افغانستان، در واقع «اهانت» به تمامی مردم این کشور به شمار می‌رود.
اتمر افزود که ذکر نام زبان ازبیکی در کنار دیگر زبان‌های کشور در قانون اساسی، یک تصمیم سیاسی نبود، بلکه این اقدام به دلیل پاسداشت از فرهنگ و تاریخ کشور و تقویت همبستگی صورت گرفته بود.
او تاکید کرد: «هرگونه اهانت، کوچک یا بزرگ، به هر یک از زبان‌های ملی کشور، تحت هر بهانه‌ای که باشد، به هیچ وجه پذیرفتنی نیست و موجب انزجار ماست.»
شورای عالی مقاومت ملی برای نجات افغانستان هم با ابراز نگرانی، این اقدام را «تبعیض‌آمیز و خلاف اصول هم‌زیستی ملی» دانست.
این شورا زبان ازبیکی را در کنار فارسی و پشتو، از زبان‌های «رسمی، ملی و تاریخی» افغانستان یادکرد و گفت که جایگاه آن در قانون اساسی به روشنی تثبیت شده است.
شورای عالی مقاومت در بیانیه‌ای گفت: «هرگونه تلاش برای حذف یا تضعیف زبان‌های ملی، اقدامی آشکار در جهت تفرقه‌افگنی قومی و فرهنگی و لطمه به وحدت ملی کشور محسوب می‌شود.»
عبدالرشید دوستم که هرچند عضو این شورا است، اما در بیانیه‌ی جداگانه‌ای گفت سلطه‌ی طالبان دیر یا زود از کشور برچیده می‌شود، اما «لکه‌های سیاه و شرم‌آور این دوران» به آسانی پاک نخواهند شد.
او گفت طالبان با برداشتن متن ازبیکی «بیلیم یورتی» از لوحه‌ی دانشگاه جوزجان، «بار دیگر نیت تنگ‌نظرانه، تعصب قومی و چهره‌ی نژادگرای خود را آشکار ساخت.»
دوستم از همه‌ی شهروندان کشور خواست در مقابل سیاست‌های این‌چنینی طالبان خاموشی اختیار نکنند، بلکه با هماهنگی، به دنبال احقاق حقوق‌شان باشند.
