اشرف غنی، رییس‌جمهوری پیشین افغانستان گفت که اکنون نیاز به اقدام برای برون‌رفت از وضعیت «نابسامان» کشور«جدی و فوری» شده است.
او افزود که مردم افغانستان دو راه در پیش دارند، یا کاری کنند که کشور از وضعیت بحرانی خارج شود و یا هم بگذارند بحران عمیق‌تر شود.
غنی گفت که باید زمینه‌ی اجماع لازم از طریق بحث‌های همه‌جانبه، هم در داخل و هم در خارج از کشور فراهم شود. او افزود که گفت‌وگوهای ملی باید متمرکز بر تعریف اهداف و چگونگی دست‌یابی به آن‌ها باشند.
او تاکید کرد که برای خود «هیچ چیزی» نمی‌خواهد، ولی اگر نیاز باشد و مردم بخواهد، آماده است برای «خروج از بحران و ارائه‌ی راه حل‌های سازنده» نقش‌آفرینی کند.
او لحظاتی پیش در پیامی در صفحه‌ی اکس خود نوشت که در کنار خطرهای بزرگ، نشانه‌هایی از فرصت‌های عظیم نیز در افغانستان دیده می‌شوند.
غنی نوشت: «مردم در مجادله و انتخاب میان امید و ناامیدی، باور و بی‌باوری، صراط‌المستقیم و طریق‌الجحیم، خواستار یک بحث پیوسته و بنیادی هستند؛ بحثی که برای آن‌ها حدود منافع ملی را روشن سازد و مسیر رسیدن به اجماع لازمی درباره‌ی آن را فراهم کند.»
او لحظاتی پیش در پیامی در صفحه‌ی اکس خود نوشت که در کنار خطرهای بزرگ، نشانه‌هایی از فرصت‌های عظیم نیز در افغانستان دیده می‌شوند.
غنی نوشت: «مردم در مجادله و انتخاب میان امید و ناامیدی، باور و بی‌باوری، صراط‌المستقیم و طریق‌الجحیم، خواستار یک بحث پیوسته و بنیادی هستند؛ بحثی که برای آن‌ها حدود منافع ملی را روشن سازد و مسیر رسیدن به اجماع لازمی درباره‌ی آن را فراهم کند.»
او گفت که افغانستان 47 سال است که از حاکمیت ملی، ثبات، امنیت، رشد اقتصادی، رفاه همگانی و پذیرش جهانی محروم مانده یا محروم نگه داشته شده است.
رییس‌جمهوری پیشین پرسید: «آیا بپذیریم که تحمیل اراده‌ی یک گروه می‌تواند ما را به صلح برساند؟ یا باید همه دست به دست هم دهیم، دل‌ها را نزدیک سازیم و سرها و فکرها را همسو کنیم تا به آن (صلح پایدار) برسیم؟»
او گفت: «با توکل به ذات اقدس الهی، به جست‌وجوی گمشده‌ی اساسی خود، یعنی صلح پایدار، بر می‌آییم.»
اشرف غنی گفت که تغییر کاری یک‌شبه نیست و برای آن باید از فرازوفرودهای بسیاری گذشت.
او گفت که تمرکز باید بر «300مین سال‌گرد تاسیس افغانستان معاصر» باشد و مردم باید هرچه زودتر برای ساخت افغانستانی دست‌به‌کار شوند که در سال 2047 بتواند با جهان رقابت کند.
