برنامه‌ی انکشافی سازمان ملل متحد (یو‌ان‌دی‌پی) اعلام کرد که وضعیت اقتصادی افغانستان آن چنان وخیم است که 90 درصد خانوارها مجبور هستند برای بقا، وعده‌های خوراکی‌شان را حذف کنند، وسایل خانه‌ی خود را بفروشند یا از دیگران پول قرض بگیرند.
بر بنیاد گزارش امروز این نهاد، نزدیک به 10 درصد مهاجران افغانستان مجبور شده‌اند دوباره برگردند و از سال 2023، بیش از 4.5 میلیون تن، عمدتاً از ایران و پاکستان، بازگشته‌اند.
برنامه‌ی انکشافی ملل متحد از بیش از 48 هزار خانوار نظرسنجی کرده که نتایج آن نشان می‌دهند بیش از نیمی از بازگشت‌کنندگان برای خرید خوراک، از دریافت خدمات صحی صرف‌نظر کرده‌اند. بر بنیاد نظرسنجی، 45 درصد افراد برای دسترسی به آب، به چشمه‌های باز یا چاه‌های محافظت‌نشده وابسته هستند.
بر بنیاد گزارش، تقریباً 90 درصد خانواده‌هایی که به کشور باز می‌گردند، قرض‌دار هستند و میزان قرض آن‌ها حدود 24 هزار تا 60 هزار افغانی (373 تا 900 دالر) می‌باشد. این به آن معنا است که آن‌ها چندین برابر میانگین درآمد ماهانه در افغانستان قرض‌دار هستند.
زمین‌لرزه‌ها و سیلاب‌ها، 8 هزار خانه را در سراسر افغانستان تخریب و فشار مضاعفی بر زیرساخت‌های عمومی رسانده‌اند.
در مناطقی که شمار مهاجران بازگشته در آن‌ها بالاست، در ازای 70 تا 100 دانش‌آموز، یک آموزگار وجود دارد، 30 درصد کودکان کار می‌کنند و نرخ بیکاری بازگشت‌کنندگان به 95 درصد می‌رسد.
کرایه‌ی خانه‌ها در این مناطق سه برابر شده است و میانگین درآمد 6 هزار و 623 افغانی می‌باشد.
برنامه‌ی انکشافی ملل متحد هشدار داده است که بدون کمک فوری، فقر و تبعیض در این مناطق شدیدتر خواهند شد.
این سازمان افزود که میزان کمک‌های جهانی به افغانستان از سال 2021 بدین‌سو، کاهش یافته است و تنها بخش کوچکی از 205 میلیارد و 840 میلیون افغانی (3.1 میلیارد دالر) که سازمان ملل متحد در سال جاری میلادی درخواست کرده، تامین شده است.
بر بنیاد گزارش، میزان مشارکت زنان در کار به 6 درصد کاهش یافته است که یکی از پایین‌ترین نرخ‌ها در جهان است. سیاست‌های طالبان در قسمت گشت‌وگذار زنان، باعث شده است تا دسترسی زنان سرپرست خانوار به کار، آموزش و خدمات صحی تقریباً غیرممکن شود.
کانی ویگناراجا، دستیار دبیرکل ملل متحد و مدیر یو‌ان‌دی‌پی در آسیا و اقیانوسیه گفت: «در برخی از ولایت‌ها، یک خانوار از هر 4 خانوار، به زنان به عنوان نان‌آور اصلی متکی است. بنا بر این، وقتی زنان از کارکردن محروم می‌شوند، خانواده‌ها، محلات و کل کشور متضرر می‌شوند.»
یو‌ان‌دی‌پی از طالبان خواست محدودیت‌ها بر کار زنان در حوزه‌های بشردوستانه را لغو کند و افزود که جامعه‌ی جهانی نیز باید منابع مالی بیشتری به افغانستان اختصاص دهد.
