یکی از افرادی که در «دادگاه مردمی برای زنان افغانستان» شهادت داده است، گفت طالبان در سال 2022 وی را همراه با شوهرخواهرش بازداشت کرد و در زندان طالبان، هر دو از سوی نیروهای این گروه «به شدت» شکنجه شدند.
پروانه ابراهیم‌خیل گفت پس از به قدرت رسیدن طالبان، در اعتراضات مدنی علیه این گروه شرکت کرده بود و همین موضوع باعث بازداشتش شد. ابراهیم‌خیل افزود که طالبان برای «سرکوب اعتراضات از خشونت» استفاده می‌کرد و می‌شنید که نیروهای این گروه در جریان «سرکوب اعتراضات» به هم‌دیگر می‌گفتند: «به این کثافت‌ها شلیک کنید. آن‌ها را از بین ببرید.»
او در بخشی از اظهاراتش گفت طالبان بر صورت معترضان سپری مرچ می‌پاشید و برای پراکنده‌سازی این افراد، از گلوله استفاده می‌کرد.
ماجرای بازداشت و شکنجه در زندان
ابراهیم‌خیل گفت در 19 جنوری 2022 از سوی نیروهای طالبان، هنگامی که به وسیله‌ی موتر از شفاخانه به سمت خانه در حرکت بود، بازداشت شد. او گفت نیروهای طالبان شوهرخواهرش را با لت‌وکوب از موتر پایین کردند و زمانی که پسر 10 ساله‌اش به سمت او رفت، بر رویش سیلی زدند.
او در ادامه افزود که طالبان وی را به یک قسمت خلوتی برد که به جز «ده‌ها نیروی طالبان»، کس دیگری حضور نداشت. ابراهیم‌خیل این صحنه را شبیه بازداشت «یک انسان جنایت‌کار» توصیف کرد.
او افزود طالبان با جنگ‌افزار اعضای خانواده‌اش را تهدید کرد که فریادی سر ندهند و سکوت اختیار کنند.
پروانه ابراهیم‌خیل گفت نیروهای طالبان که در میان‌شان هیچ زنی حضور نداشت، وی را در داخل موتر شکنجه کردند. او گفت به سمت کناردست راننده سوار شد و نیروهای طالبان با استفاده از شوک برقی، سیلی و میل تفنگ، شروع به شکنجه‌اش کردند.
ابراهیم‌خیل ادامه داد که در مسیر راه چشمان وی را بستند و زمانی که باز کردند، خود را در میان افرادی می‌دید که می‌گفتند وی باید کشته شود و حق زندگی ندارد.
او گفت که شوهرخواهرش به شدت شکنجه شده است و هنوز هم اعضای خانواده‌ی خواهرش با تروما دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
پروانه افزود که طالبان وی را متهم می‌کرد که مسلمان نیست، از سوی کشورهای خارجی مامور شده است تا اعتراض کند و افکار خارجی را در افغانستان ترویج می‌دهد.
او گفت برایش گفته شده بود که به اعدام از طریق سنگسار محکوم شده است. از همین‌رو، پروانه افزود که قصد خودکشی در زندان را داشت، چون نمی‌خواست از سوی طالبان سنگسار شود.
او افزود که در زندان طالبان، فرخنده و رنج‌های او را به یاد می‌آورد.
پروانه ابراهیم‌خیل یادآوری کرد که نیروهای طالبان در زندان با استفاده از کیبل، مشت و لگد وی را شکنجه می‌کردند و برای چندین هفته اجازه ندادند با اعضای خانواده‌اش تماس بگیرد.
او گفت که در نهایت، طالبان پس از دریافت ضمانت مبنی بر این که از کشور خارج نشود و سکوت اختیار کند، وی را آزاد کرد.
پروانه افزود که پس از دریافت ضمانت، نیروهای طالبان دو ضربه به سرش کوبیدند که آثار آن هنوز نیز وی را آزار می‌دهند.
او گفت که طالبان برایش یک متن را سپرد تا آن را با دست‌خط خود بازنویسی کرده و در پایان آن شصت کند. پروانه گفت: «طالبان حتی پس از آزادی هم قصد کشتن مرا داشت.»
