سازمان عفو بینالملل از تمامی کشورهای جهان خواست که اخراج مهاجران به افغانستان تحت حاکمیت طالبان را متوقف کنند.
این سازمان امروز در بیانیهای گفت که اخراج مهاجران به افغانستان در حالی انجام میشود که طالبان نقض حقوق بشر را شدت بخشیده و این موضوع تاثیر ویرانگری بر زنان و دختران داشته است.
عفو بینالملل بین ماههای جولای تا نوامبر 2025 میلادی با 11 تن مصاحبه کرده که 7 تن آنها به صورت اجباری از ایران و پاکستان به افغانستان بازگردانده شدند و 4 تن دیگر آنها در معرض خطر فوری اخراج قرار داشتند.
شکوفه (نام مستعار) یکی از افرادی است که در سال 2022 از ایران اخراج شد. او پیش از روی کار آمدن طالبان با دولت جمهوری و یک سازمان بینالمللی همکاری میکرد و با به قدرت رسیدن این گروه، از کشور خارج شد.
شکوفه به عفو بینالملل گفت: «ما نمیتوانیم آزادانه از خانه خارج شویم. فرصت شغلی وجود ندارد و مکاتب دخترانه بسته هستند. ما نمیتوانیم مستقیماً به ادارههای طالبان مراجعه کنیم، چون میترسیم شناسایی شویم.» شکوفه افزود که به دلایل امنیتی نمیتواند به جایی که قبلاً زندگی میکرد، برگردد.
چندین مقام و نظامی پیشین افغانستان به عفو بینالملل گفتند که در ترس همیشگی به سر میبرند و به دلیل سوابق کاری و فعالیتهایشان نمیتوانند به محل سکونت خود در افغانستان برگردند.
عفو بینالملل گفت که به رغم اعلام «عفو عمومی» از سوی طالبان، این گروه همچنان مقامها و نظامیان پیشین دولتی را بازداشت و شکنجه میکند.
سکینه (نام مستعار)، فعال حقوق زنان، پس از تسلط طالبان به پاکستان رفت، اما در سپتامبر 2025 با وجود قرار داشتن نامش در فهرست یک برنامهی اسکان بشردوستانهی امریکا، به افغانستان بازگردانده شد. او گفت که طالبان دو بار اعضای خانوادهاش را بازداشت و شکنجه کرده تا محل اختفای او را افشا کنند.
او موفق شد دوباره افغانستان را ترک کند. سکینه گفت: «در مدتی که در افغانستان بودم، از خانه بیرون نرفتم. زنان از طالبان میترسند. احساس میکردم امید در میان مردم به خاطر ترس از طالبان، مرده است. من نه تنها میترسیدم که طالبان مرا شناسایی کند، بلکه هراس داشتم به خاطر نپوشیدن حجاب هم بازداشت شوم.»
سمریتی سینگ، مدیر بخش جنوب آسیای عفو بینالملل گفت: «با وجود سرکوب مستندشده و گستردهی حقوق بشر از سوی طالبان، بسیاری از کشورها، از جمله ایران، پاکستان، ترکیه، تاجیکستان، آلمان و اتریش، مشتاق اخراج شهروندان افغانستان به کشوری هستند که نقض حقوق بشر، به ویژه علیه زنان، دختران و صداهای منتقد در آن فراگیر و نظاممند است.»
او گفت که جهان دلیلی را که این افراد را ناگزیر به مهاجرت کرد، نادیده میگیرد.
