خبرگزاری رویترز گزارش داده است که بحران آب در کابل، نابرابری را تشدید می‌کند، زیرا خانواده‌های فقیر مجبورند تا سقف 30 درصد درآمد خود را صرف خرید آب از تانکرها کنند، در حالی که ثروتمندان برای خود چاه‌های عمیق‌تر حفر می‌کنند.
رویترز به نقل از شبکه‌ی تحلیل‌گران افغانستان نوشته است همزمان با آن که شهرهای کشور با بحران آب روبه‌رو هستند، منابع آب زیرزمینی کابل ممکن است تا سال 2030 به پایان برسند.
کمبود آب نه تنها روی صحت و سلامتی انسان تاثیر دارد، بلکه باعث می‌شود کودکان به جای مصروف‌شدن به درس و تعلیم، با غلطک به دنبال دریافت آب، کوچه‌های کابل را بپیمایند.
نورالله 8 ساله و برادر دوگانه‌اش، ثناءالله دقیقاً همین کار را می‌کنند. این دو تن از خانواده‌ی متشکل از 13 عضور هستند که زمانی از چاه شخصی خود آب بیرون می‌کردند، اما اکنون مجبورند برای دریافت آب، در صف‌های طولانی بایستند. در این صف‌ها، افراد در گرمای تابستان، بر یک‌دیگر فشار وارد می‌کنند و گاهی هم درگیری رخ می‌دهد.
نورالله که به صرع مبتلاست، گفت یک‌بار هنگام آوردن آب دچار حمله شد.
برادرش گفت: «گاهی سه ساعت در صف می‌ایستیم. وقتی هوا خیلی گرم می‌شود، سرمان گیج می‌شود.»
پدر آن‌ها، اسدالله 42 ساله، دکان کوچکی دارد. او گفت: «از صبح تا شب، پسرهایم 6 یا 7 بار برای دریافت آب می‌روند. گاهی گریه می‌کنند و می‌گویند دیگر نمی‌توانند آب بیاورند، اما چاره نداریم.»
این کمبود آب، درآمدزایی او از دکانش را نیز تحت تاثیر گذاشته است، زیرا اغلب مجبور می‌شود دکان خود را بسته و به فرزندانش در انتقال بشکه‌های آب همکاری کند.
جمعیت کابل از مرز شش میلیون تن نیز گذشته است و در این شهر زیرساخت‌های آبی کافی وجود ندارند. جنگ بخش زیادی از شبکه‌ی تامین آب را ویران کرده است.
محمد آصف ایوبی، متنفذ محلی، به رویترز گفت که بیش از 380 خانه در منطقه‌ی محل زندگی او با مشکل تامین آب روبه‌رو هستند. او گفت: «حتی چاه‌هایی که 120 متر عمق دارند نیز خشک شده‌اند.»
روزا اوتونبایوا، رییس هیات معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان، در شورای امنیت این سازمان گفت که خشک‌سالی، بلایای اقلیمی و مهاجرت، می‌توانند کابل را به نخستین پایتخت نوین تبدیل کند که در طی چند سال – نه چند دهه – آب آن به پایان می‌رسد.
